Władysław Łokietek urodził się w roku 1260 lub 1261 w czasie rozbicia dzielnicowego Polski jako trzeci syn Kazimierza I Kujawskiego. Po śmierci braci w jego zasięgi panowania zwiększyły się o Łęczycę i Sieradz. Ziemię Sandomierską odziedziczył po Leszku Czarnym, natomiast o Wielkopolskę musiał walczyć z Henrykiem Głogowskim, a władza w Krakowie była podmiotem sporu z Henrykiem IV Probusem. Łokietek zyskał status króla Polski w roku 1320, co zakończyło rozbicie dzielnicowe. W wyniku starć z Zakonem Krzyżackim utracił jednak Ziemię Kujawską oraz Ziemię Dobrzyńską. Łokietek zmarł w 1333 roku.
Największą zasługą Władysława Łokietka dla Lublina było nadanie mu prawa miejskiego magdeburskiego 15 sierpnia 1317 roku. Od tej pory jego mieszkańcy podlegać mieli sądownictwu wójta.